Alexander Graham Bell ผู้คิดค้นและประดิษฐ์โทรศัพท์

  “อเล็กซานเดอร์ เกรแฮม เบลล์” (Alexander Graham Bell) นับเป็นตัวอย่างของนักวิทยาศาสตร์ที่บางครั้งสิ่งที่เขากำลังคิดประดิษฐ์นั้นไม่ประสบผลสำเร็จ กลับไปประสบผลสำเร็จในอีกอย่างหนึ่ง ซึ่งมีประโยชน์และสร้างชื่อเสียงให้มากกว่า แรกเริ่มเดิมทีคิดเครื่องมือที่จะทำให้คนใบ้ได้ยินไม่สำเร็จ แต่คิดโทรศัพท์เป็นผลสำเร็จ เป็นต้น

          เกิดที่เมืองเอดินเบิร์ก เมื่อวันที่ 3 มีนาคม ค.ศ. 1847 บิดาเป็นนักวิทยาศาสตร์ ส่วนมารดาเป็นคนหูพิการ จึงเรียนรู้และทำความเข้าใจซึ่งกันและกันด้วยภาษาใบ้ โดยบิดาสอนให้สังเกตริมฝีปากของมารดาเวลาพูด หูของเขายังสามารถแยกแยะความแตกต่างของเสียงที่ใกล้เคียงกันได้อีกด้วย ซึ่งสิ่งที่ใช้ยืนยันในเรื่องนี้ก็คือ เขาเล่นเปียโนได้ดีเยี่ยมโดยไม่ต้องอ่านโน้ต และเมื่อเขาสังเกตพบว่าเสียงเพลงเกิดจากการสั่นสะเทือน ก็จึงคิดว่าทำไมเสียงจะเคลื่อนที่ไปบนเส้นลวดบ้างไม่ได้ และคงจะฟังได้ยินในระยะใกล้ได้เป็นแน่

          ด้วยความคิดนี้เขาจึงสร้างเครื่องโทรศัพท์ขึ้นใช้เป็นเครื่องแรก โดยสร้างตัวส่งผ่านซึ่งมีเครื่องพูดลักษณะคล้ายเขาสัตว์เป็นตัวนำคลื่นเสียงไปยังโลหะแผ่นแบนๆ ซึ่งมีแม่เหล็กอยู่ใกล้และเส้นลวดขดรอบแม่เหล็กนั้น เมื่อคลื่นเสียงจากคำพูดของเขาทำให้โลหะสั่นสะเทือน ความสั่นสะเทือนทำให้เกิดกระแสไฟฟ้าขึ้นในเส้นลวดที่อยู่รอบแม่เหล็กแล้วไหลผ่านเส้นลวดอีกเส้นหนึ่งซึ่งต่อไปยังเครื่องรับ ที่เครื่องรับก็จะมีเครื่องคล้ายๆ กัน ทำหน้าที่เปลี่ยนกระแสไฟฟ้าให้กลับไปยังเครื่องเสียงอีกที

          เครื่องโทรศัพท์จริงเครื่องแรกได้ใช้ในปี ค.ศ. 1876 โดยเบลล์และวัตสันเพื่อนของเขาที่ทำการทดลองร่วมกัน โดยทั้งคู่อยู่ห่างกัน 3 กิโลเมตร สิ่งประดิษฐ์ของเบลล์ทำให้เขาร่ำรวย แต่ในไม่ช้าเขาก็หันกลับไปทำงานให้กับคนหูหนวกอีก เพราะเขาคิดว่าสำคัญกว่าสิ่งอื่นใดทั้งหมด

          ในปี ค.ศ. 1882 เบลล์แต่งงานกับ “เมเปิล ฮับบาร์ด” ศิษย์หูหนวกของเขา ทำให้เขากระตือรือร้นที่จะประดิษฐ์สิ่งเหล่านี้มากยิ่งขึ้น แต่เขาไม่สามารถประดิษฐ์เครื่องช่วยในการฟังให้คนที่หูหนวกอย่างสนิทได้ แต่ก็สามารถช่วยเหลือผู้ที่แก้วหูเสียหายได้ไม่มากนักให้ได้ยินได้ อเล็กซานเดอร์ เกรแฮม เบลล์ ใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างมีความสุขจนถึงแก่กรรมเมื่อวันที่ 2 สิงหาคม ปี ค.ศ. 1922